لطفا گوسفند نباشید!

آن‌چه بد است وضع فرهنگی این سرزمین است

 که امید به بهبودی آن هم نیست،ابتذال میان مردم عادی روزافزون است روشنفکران هم بیمارند و هنرمندان سالهاست که کاسبی پیشه کرده‌اند !

سهراب سپهری 

جای پدر خالیست

 من نمی‌فهمم چرا هیچ کس نمی نویسد از مردهــا

از چشم‌ها و شــانه‌ها و دستهایشــان

از آغوش شان

از عطر تن شـان 

از صدایشــان 

پر رو می‌شوند؟

خب بشوند 

مگر خود ما با هر دوستت دارمی تا آسمـان نرفته‌ایم؟ 

مگر ما به اتکــا همین دست‌ها

همین نگاه‌ها 

همین آغوش هـا،در بزنگاه های زندگی 

سرِ پا نمانده‌ایم؟

پس حضورتان پایدار...نسیم

تب سلفی!

آرامگاه حافظ بیش از اندازه ی تصورم که نسبت 

به سالهای گذشته رفته بودم شلوغ بود

ولی تمام جماعت مشغول به سلفی گرفتن بودند،

حتی در این بین فرزند کم سن خانواده ای را دیدم که از درخت نخل تزیینی

محوطه بالا میرفت و به پدر تذکر میداد

"طوری ازم عکس بگیر که انگار حواسم نیست"

و یا میله های مونپادها در بین جماعت دست به دست میشد

تمام بنا تاریخی به نظر میرسید!و سوژه ی عکس های خانوادگی

بود،حتی دیوارهای دستشوهای عمومی!

جز حافظ و شان و مرتبه اش و یا تک بیتی که شاید از بَر بخوانند

خیلی افسوس خوردم از این فرهنگ به تاراج رفته،که بخشی را ...و

بخش بزرگی از آن را خود نیز مقصریم

 و یا با نقاب های دست سازِ رنگ به رنگ، 

و خودنمایی در صفحات مجازی خواستار به رخ کشیدن 

حال و روز نه چندانمان خوبمان به دیگران هستیم...!نسیم

شاه خوبانی و 

منظور گدایان شده‌ای

قدر این مرتبه نشناخته‌ای 

یعنی چه؟

حضرت حافظ

منظرگاه!

از مردم جهان خواستند که در مورد کمبود غذادر سایر کشور ها نظر بدهند!

ولی کسی نظر نداد!

چون مردم آفریقا نمیدانستند " غذا " چیست !

مردم آسیا نمیدانستند "نظر" چیست !

مردم اروپا نمیدانستند "کمبود" چیست !

و مردم آمریکا نمیدانستند "سایر کشورها" چیست!

غزلانه

مبارک باد عید

آن دَردمند بی کسی را

که نه کَس را مبارک باد گوید

نه کَس او را...

*شیخ بهایی*

آره آرزو کن

هرچی آرزوی خوبه مال تو

امشب شب آرزوهاست

شبی که خدا بی حساب میبخشد

برای همه بهترین آرزوها رو دارم...

عزیزتر از جان

 تنها خداست که میداند

“بهترین”
در زندگیتان چگونه معنا میشود!
پس من نیز در سال نو آن بهترین را برایتان آرزو میکنم...نسیم

 

پ.ن:سال نورا سبز آغاز کنیم نه خاکستری

پس بدون کینه برای همدیگر دعای خیر ارسال کنیم

 تا خداوند به حق معرفتش گِره از اموراتمان باز کند ...

دل تکانی

حالا که قرار است سال نو شود، 

کم کم باید دل تکانی ای اساسی کنید. دلتان را بتکانید از رفتنی ها، نبودنی ها، نماندنی ها، نصفه نیمه ها.امابجایش آدم های وفادار را نگه دارید،یک دستی روی سرشان بکشید که مبادا گرد و غبار کدورت و غم روی آنها نشانده باشید...دور ریختنی ها را بریزید دور تا یک فضایی خالی بماند.

کار خدا را چه دیدید شاید در سال جدید یکی از جنس نابش به پست تان خورد که باید بگذاریدش در فضای تر و تمیز و خالی دلتان

 از همین حالا برایش جا را باز کنید.

دل تکانی تان که تمام شد، 

برای خودتان آرزوهای خوب کنید و خود را آماده کنید برای اتفاقات قشنگ!

پ.ن:زندگی بیش از این نیست

من و بچه های دانشکده هنر 

موزه ی نگارستان،حس وحال زیبایش

جای همه ی دوستان خالی...نسیم

رشد فرهنگی!

سگی که در آن گوشه راحت نفس میکشد،

پیرمردی که بدون فشارجمعیت وارد اتوبوس شود، 

مردانی باشرافت در  اتوبوس مختلط وزنانی که میتوانند به مردان اعتماد کنند،

همه مدیون کتابیست که در دست آن جوان است...

فرومایگان آزاد

ﺁﻧﭽه عقاب را داخل قفس 

پیر می کند غم قفس نیست

پرواز کلاغ های بی سروپاست...