گلابی قرمز!

‏قسمت قلیلی از ممالک ایران را دیدم دلم خون شد،همه جا ملک پریشان،ملت پریشان،عقاید پریشان،شهر پریشان،شهریار پریشان

خدایا این چه پریشانی است!

(بخشی از سیاحت نامه ی ابراهیم بیک)

پ.ن:جناب محسن رضایی میفرمایند که جنگ میخواهیم تا یک سری اسیر از آمریکایی ها بگیریم و چند میلیارد دلار در ازای آزادی به ما بدهند وضع مملکت بهتر شود

ما هم که رویین تنیم نه کشته میشویم نه اسیر،مگر میشود با این افکار پوچ از پریشانی نجات یافت!؟