طرب!

گدایان بهر ِروزی

طفل خود را کور میخواهند،

طبیبان جملگی

خلق را رنجور میخواهند،

گمانم مرده شویان

راضـی‌ند بـر مُـردن مـردم،

بنازم مطربان

کاین خلق را مسرور میخواهند…

“شیخ بهایی”