دهلیزهای کاروانسرا

خشت خشت دلت را عادت به پاکی به زلالی به عشقی بی پیرایه بده

خشت دلت اگر خالص باشد

 کاخی زیبا بنا کرده ای که در آن آرامش انتظارت را میکشد...

اما امان از آن زمانی که ناخالصی دلت رسوایی به بار آورد

 و هرزگی عادتی عادی شود برای دلت.دیگر حریف دلت نخواهی بود!

دل نه کاروانسرایی که در سینه ات جای گرفته 

هر لحظه ردپایی هر ثانیه نگاهی آلوده

 که آرامش آرزویی دست نیافتنی برایت خواهد بود...

آری آرامش را از خودت طلب کن

 

 

پ.ن:رسما بعضی ها بیمار به دنیا آمدند

و یک تنه مرزهای شرف را کیلومترها جابجا کرده اند!!!

(تماس یک دختر با دکتر هلاکویی)